Luis Landero retoma a memoria e as lecturas do seu particular universo persoal onde as deixou en "El balcón en invierno". E faio neste libro memorable, que volve a trenzar de maneira maxistral os recordos do neno no seu pobo de Estremadura, do adolescente recentemente chegado a Madrid ou do mozo que empeza a traballar, con historias e escenas vividas nos libros coa mesma paixón e avidez que no mundo real. Na obra asoman personaxes dun tempo aínda recente, pero que parecen pertencer a un xa afastado entón, e tan cheos de vida como Pache e a súa boliche no medio da nada, mulleres hiperactivas que sosteñen ás familias como a avoa e a tía do narrador, homes calados que de súpeto revelan segredos asombrosos, ou noivos cándidos como Florentino e Cipriana e o seu enigmático cortexo á noitiña. A todos eles Landero convérteos en pares dos protagonistas do Ulises, conxéneres dos personaxes das novelas de Kafka ou de Stendhal, e en acompañantes das máis brillantes reflexións sobre escritura e creación nunha mestura única de humor e poesía, de evocación e encanto.